خرابی نگران کننده در دستکش های مصنوعی

خرابی دستکش یکی از نگرانی های نسخه های قبلی دستکش های مصنوعی بود.

دکتر فیلیپس می‌گوید دستکش‌هایی که کلینیک کلیولند می‌خرد باید حداقل استاندارد ASTM D 3577 برای دستکش‌های جراحی را داشته باشد، که آزادی از سوراخ‌ها، استحکام کششی، و محتوای پودر و پروتئین را پوشش می‌دهد.

کارگروه خرابی دستکش ها را زیر نظر دارد تا ببیند آیا دستکش یکبار مصرف لاتکس رشته های مشترکی مانند موارد طولانی وجود دارد یا خیر.

اگرچه گاه‌گاهی مانند دستکش‌های لاتکس، وقفه‌هایی وجود داشته است، اما او می‌گوید که آنها میزان نامتناسبی از خرابی‌های مصنوعی را ندیده‌اند. همچنین تعداد دستکش های استفاده شده افزایش نیافته است.

در گزارشی در سال 2004، مشخص شد که دستکش های مصنوعی پس از استفاده دستکش لاتکس بی رنگ واقعی در جراحی، میزان شکست بالاتری نسبت به دستکش های لاتکس دارند.

این مطالعه یکی از تنها مواردی است که دستکش های جراحی را پس از استفاده بالینی آزمایش می کند.

این تحقیق قبل از معرفی مواد مصنوعی جدیدتر انجام شد. محقق، Denise Korniewicz، RN، DNSc، FAAN، می گوید که به دلیل کمبود بودجه، نتوانسته است مطالعه را تکرار کند.

استانداردهای دستکش:

راهنمای لاتکس AORN توصیه می‌کند محصولات لاتکسی را انتخاب کنید که حساسیت‌زا و فاقد پودر هستند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده محدودیتی برای مقدار دستکش لاتکس الیت پروتئین یا پودر در دستکش تعیین نکرده است.

برای کمک به کاربران در شناسایی محتوای پروتئین و پودر، FDA به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که در صورت رعایت استاندارد ASTM D 3577، دستکش‌های جراحی را فاقد پروتئین و پودر کمتری برچسب‌گذاری کنند.

FDA همچنین محصولات پزشکی حاوی لاتکس لاستیک طبیعی دستکش لاتکس 100 عددی را ملزم می کند که چنین برچسبی داشته باشند. اما هیچ الزامی وجود ندارد که محصولات دارای برچسب “بدون لاتکس” باشند.

FDA استانداردهای خود را برای تعداد نشت ها و نقص های بینایی مانند سوراخ هایی که دستکش می تواند داشته باشد، سخت تر می کند. این سطح کیفیت قابل قبول (AQL) نامیده می شود که FDA از آن در آزمایش تصادفی استفاده می کند.

یک قانون جدید، که در پایان سال 2008 اجرا می شود، AQL سختگیرانه 1.5 را برای دستکش های جراحی و 2.5 برای دستکش های معاینه تعیین می کند.