به نظر می رسد که عملیات حرارتی بهینه برای دانه های سویا عمده دامی در نظر گرفته شده برای گاوهای شیری شیرده، گرم کردن دانه های سویا تا دمای 295 درجه فارنهایت و سپس خیساندن آنها بدون خنک شدن به مدت 30 دقیقه است.
دمای خیساندن همیشه کمتر از دمای دانه های سویا است که از دستگاه برشته می شود زیرا دانه های سویا با تبخیر رطوبت خود را از دست می دهند.
این کار باعث می شود که دمای لوبیاهای خیسانده شده بسته به میزان رطوبت حبوبات، 10 تا 20 درجه خنک تر شود.
برخی از تغییرات در واکنش های تولید حیوان در هنگام تغذیه سویای برشته شده ممکن است ناشی از روش های برشته نادرست باشد. اگر سویا با حرارت خیلی کم برشته شود، مقدار RUP عرضه شده در جیره ممکن است تا حد زیادی کاهش یابد.
هنگامی که حرارت بیش از حد استفاده می شود می توان محصولات Maillard تولید کرد که باعث می شود پروتئین در روده کوچک در دسترس نباشد.
مقدار لیزین موجود پس از شکمبه نیز می تواند به دلیل روش های برشته کردن نامناسب کاهش یابد. به همین دلایل لازم است برخی اقدامات کنترل کیفیت انجام شود تا تولیدکنندگان لبنیات بدانند که محصولی با کیفیت بالا خریداری می کنند.
آزمایش‌هایی برای تعیین اینکه آیا عملیات حرارتی کافی بوده و بیش از حد نبوده است وجود دارد. یک روش رایج تست فعالیت اوره آز است. به عنوان واحد افزایش یافته pH بیان می شود.
لوبیا با مقادیر 0.05 تا 0.30 شواهد منطقی از پخت مناسب در نظر گرفته می شود. اگر در TMR یا مخلوط دانه با رطوبت بالا حاوی اوره استفاده شود، محدوده 0.05 تا 0.10 ترجیح داده می شود.
دیگر از تست های محبوب، تست شاخص پراکندگی پروتئین (PDI) است. حلالیت یک ماده غذایی با افزایش زمان قرار گرفتن در معرض حرارت و دما کاهش می یابد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.