نحوه پرورش ماهی قزل آلا

ویژگی های بیولوژیکی: بدن دراز است، اما با افزایش سن عمیق تر می شود، دمگل باریک می شود، ماهی به راحتی توسط آن چنگ می زند. نوک فک بالا که به حاشیه عقبی چشم می رسد، اما نه فراتر از آن. آرواره ها در نرهای بالغ درست قبل و در طول تولید مثل به شدت قلاب می شوند. خطی از دندان‌های تکان‌خورده روی شفت وومر، اما هیچ‌کدام روی سر وومر وجود ندارد. گیلرکر 17-24. پره های پشتی iii-iv + 9-12، و یک باله چربی در پشت آن. باله لگنی i-ii (7) 8-9، پایه زیر نیمه دوم باله پشتی. پره های مقعدی iii-iv + 7-9 (10). باله دمی نسبتاً عمیق دوشاخه شده است. فلس ها کوچک، 114-130 در خط جانبی، 11-15 مایل از باله چربی به خط جانبی. مهره 59-60. رنگ پشت قهوه ای، یا سبز/آبی، پهلوها نقره ای، شکم سفید. پشت و پهلوها بالای خط جانبی (به ندرت زیر آن) با لکه های سیاه شکل X. در آب شیرین، پهلوها مایل به سبز یا قهوه ای، خالدار با قرمز یا نارنجی و با لکه های تیره بزرگ با لبه های روشن تر.

پیشینه تاریخی

کشت ماهی قزل آلا که کالری شبیه به کالری تن ماهی دارد اقیانوس اطلس در قرن نوزدهم در انگلستان در آب های شیرین به عنوان وسیله ای برای ذخیره کردن آب با پارچ به منظور افزایش بازده ماهیگیران آغاز شد. کشت قفس دریایی اولین بار در دهه 1960 در نروژ برای پرورش ماهی آزاد اقیانوس اطلس به اندازه قابل فروش استفاده شد. موفقیت های اولیه در نروژ باعث توسعه فرهنگ ماهی قزل آلا در اسکاتلند، و بعداً در ایرلند، جزایر فارو، کانادا، ساحل شمال شرقی ایالات متحده آمریکا، شیلی و استرالیا (تاسمانی) شد. تولید جزئی نیز در نیوزلند، فرانسه و اسپانیا اتفاق می افتد. تمام مناطق عمده تولید در عرض های جغرافیایی 40-70 درجه در نیمکره شمالی و 40-50 درجه در نیمکره جنوبی قرار دارند.

موفقیت اولیه نروژی نشان‌دهنده مکان‌های بسیار عالی در دسترس، شرایط آب‌شناختی مطلوب (دما و شوری پایدار)، سویه‌های طبیعی ماهی قزل آلا که دیر بالغ می‌شوند، و حمایت و سرمایه‌گذاری سنگین دولتی بود. گونه های اسکاتلندی ماهی قزل آلا تمایل به بلوغ زودرس دارند و با رسیدن به اندازه قابل فروش ارزش ماهی را کاهش می دهند، بنابراین گونه های نروژی برای کاهش این مشکل معرفی شدند. نسل‌های متقاطع منجر به سویه‌های هیبریدی شده‌اند که در حال حاضر در اکثر مناطق تولید عادی هستند.

تولید ایرلند به دلیل آب کم عمق و مخالفت های محلی محدود شده است. ارزش اقتصادی پرورش ماهی قزل آلا در فارو اکنون از ماهیگیری پیشی گرفته است. فرهنگ ماهی قزل آلا در آمریکای شمالی عمدتاً ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس را در هر دو سواحل نشان می دهد. شیلی از زمانی که ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس از نروژ و اسکاتلند در اوایل دهه 1980 معرفی شد، به یک تولیدکننده بزرگ تبدیل شده است. شیلی از هزینه های تولید پایین و دسترسی آسان به پودر ماهی برای تولید خوراک ماهی قزل آلا سود می برد که به آن اجازه می دهد برای بازارهای پرسود با تولیدکنندگان نیمکره شمالی رقابت کند.

صادرات ماهی

پرورش ماهی قزل آلا در سال 1984 با واردات تخم مرغ از نوا اسکوشیا کانادا به تاسمانی رسید. این منطقه دارای دمای مطلوب دریا است و جدا شدن نسبی آن از دیگر ماهی قزل آلا وحشی و پرورشی اقیانوس اطلس از برخی از مشکلات عمده بیماری های عفونی جلوگیری می کند. نبود سایت های مناسب به احتمال زیاد گسترش صنعت را در آنجا محدود خواهد کرد.

افزایش سریع تولید منجر به کاهش قیمت شده است که به نوبه خود فشارهای فزاینده ای بر تولیدکنندگان برای محدود کردن هزینه ها وارد کرده است. گسترش چشمگیر صنعت در آینده ممکن است به توسعه سایت‌های فراساحلی متکی باشد، زیرا اکثر سایت‌های ساحلی مناسب موجود در حال حاضر در حال استفاده هستند، و به دلیل افزایش تضاد نسبت به گسترش بیشتر در مناطق حفاظت‌شده، و مقررات مربوط به آن.

اکثریت قریب به اتفاق ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس که در حال حاضر تولید می شود و با طعمه کپور صید می شوند، سهام هیبریدی است که در اصل از نروژی تلاقی شده است. برخی از برنامه های اصلاح نژاد خانواده در حال حاضر به منظور شناسایی خطوط خانواده با افزایش پتانسیل تولید و/یا مقاومت در برابر بیماری در حال اجرا هستند. استفاده از جنسیت یا دستکاری ژنتیکی در ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس به طور گسترده در ماهی های پرورشی استفاده نمی شود.

زیستگاه و زیست شناسی

ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس وحشی در اقیانوس اطلس شمالی در دو طرف اروپایی (پرتغال تا روسیه) و آمریکای شمالی (کیپ کاد تا لابرادور) یافت می شود. آنها همچنین در اطراف جزایر اقیانوس اطلس شمالی (به عنوان مثال انگلستان، ایسلند، گرینلند) رخ می دهند. آنها تا 4 سال را در زمین های تغذیه در اعماق دریا با تغذیه از گونه های دریایی مانند شاه ماهی، شاه ماهی و ماهی مرکب سپری می کنند. در آغاز بلوغ، ماهی ها تغذیه خود را متوقف می کنند و برای تخم ریزی به رودخانه های مبدا خود باز می گردند (اکتبر-ژانویه). اکثر ماهی ها به دنبال تخم ریزی می میرند، اگرچه برخی ممکن است به عنوان “کلت” به دریا بازگردند.

تخمها در بسترهای شنی بالادست رها می شوند و به رنگ قرمز بارور می شوند، جایی که پس از تقریباً 250 درجه روز نگاه می کنند و پس از 250 روز دیگر در بهار از تخم خارج می شوند. آلوین‌هایی که از تخم خارج شده‌اند تقریباً 300 درجه روز از کیسه‌های زرده‌شان زندگی می‌کنند و در میان سنگ‌ریزه‌ها و سنگ‌های جوی‌ها پنهان می‌شوند تا زمانی که شروع به تغذیه به‌عنوان سرخ‌کردن کنند. بچه ماهی ها مثل ماهی دولمی در آب های شیرین باقی می مانند و از لارو حشرات و ماهی های کوچک تغذیه می کنند، در مراحل سرخ کردنی و پری به مدت 2 تا 5 سال، تا زمانی که تحت انطباق با آب دریا قرار گیرند و تبدیل به “smolts” شوند.

ng دوره نوری) و از پایین رودخانه به دریا مهاجرت می کنند (معمولاً مارس-ژوئن)، جایی که برای رشد و بلوغ به سمت مناطق تغذیه آب عمیق می روند. حشرات وحشی معمولاً حدود 20-30 گرم هستند. ماهی‌های موجود در آب دریا می‌توانند به اندازه‌های بزرگ برسند، اما زمانی که مهاجرت تخم‌ریزی خود را آغاز می‌کنند، معمولاً 8 تا 13 کیلوگرم وزن دارند.

مولدین از ذخایر تولیدی در دریا انتخاب می شوند و معمولاً در پاییز تقریباً 2 ماه قبل از جداسازی به مخازن یا قفس های آب شیرین منتقل می شوند. تخم‌ها خشک می‌شوند، با میلت بارور می‌شوند، سپس با آب سخت شده و ضدعفونی می‌شوند، قبل از اینکه در سینی‌ها یا سیستم‌های سیلو گذاشته شوند. آنها پس از مشاهده با ریختن از یک ظرف در ظرف دیگر برای حذف تخمک های بارور نشده، “شکه می شوند”.

جوجه کشی در سینی های جوجه کشی یا پس از انتقال به مخازن صورت می گیرد. آلوین ها با یک “زیر لایه” مات یا سنگی برای تقلید از شن طبیعی “قرمز” تهیه می شوند و معمولاً در شرایط تاریک نگهداری می شوند. جوجه کشی تخم ها و آلوین ها معمولاً در آب کمتر از 10 درجه سانتیگراد انجام می شود. پس از جذب کیسه زرده، آلوین ها در ستون آب “بالا شنا می کنند” که نشان دهنده آمادگی برای اولین تغذیه است. اولین تغذیه با استفاده از خوراک های بی اثر، معمولاً پس از انتقال آلوین های دیررس به مخازن انجام می شود، اگرچه ممکن است در ابتدا خوراک در سینی های جوجه کشی ارائه شود. “تغذیه بچه ماهی” را می توان در مخازن، یا با استفاده از سیستم های جریانی یا چرخش مختلف، یا متعاقباً در سیستم های قفس دریاچه، از طریق مراحل parr تا smolt پرورش داد.

ماهی ها را می توان در دمای محیط و رژیم های نور نگهداری کرد تا در بهار سال بعد از جوجه ریزی، گلوله های “S1” تولید کنند، یا می توان رژیم های نور و دما را به طور مصنوعی دستکاری کرد تا ریزش اولیه را القا کند. تراکم تولید بسته به سیستم متفاوت است. سیستم های بسیار فشرده ممکن است ماهی را در تراکم 50 کیلوگرم بر متر مکعب یا بالاتر نگهداری کنند.

ماهی انگز

در آب دریا

ماهی های ذوب شده با وزن 40 تا 120 گرم پس از تعیین اینکه ماهی ها ذوب شده اند و با استفاده از ترکیبی از تجربه و تکنیک های تست تحمل آب دریا برای بقای آب دریا سازگار شده اند، به دریاها منتقل می شوند. انتقال معمولاً در مخازن حمل و نقل تخصصی توسط هر ترکیبی از جاده، هلیکوپتر و از طریق دریا در “قایق های چاه” تخصصی (قایق هایی با چاه های بزرگ که آب دریا را به گردش در می آورند) انجام می شود. رشد مداوم در دریا معمولاً در قفس‌های متشکل از شبکه‌های بزرگ معلق از سیستم‌های شناور «راهروی» شناور متصل به بستر دریا صورت می‌گیرد، اگرچه مقداری تولید در سیستم‌های مخزن آب دریا پمپ-ساحل انجام شده است. قفس ها ممکن است از نظر طراحی مربع یا دایره ای باشند و در اندازه ها و سیستم های مختلف باشند. سایت های بزرگتر ممکن است قفس هایی به بزرگی 24 متر مربع یا 100 متر قطر داشته باشند، تورهایی که ممکن است به عمق 15 تا 18 متر برسند و حجم آب هزاران متر مکعب را در بر گیرند. ممکن است چندین قفس در کنار هم قرار گیرند تا یک دریاچه را تشکیل دهند.

دریاها بر اساس مناسب بودن با توجه به دمای آب، شوری، جریان و نرخ تبادل، نزدیکی به مزارع دیگر و/یا ماهیگیری وحشی و مطابق با مقررات مجوز محلی انتخاب می شوند. ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس که ارزانتر از خاویار می باشد در مکان هایی که دمای آب در محدوده 6-16 درجه سانتیگراد است و شوری نزدیک به سطوح اقیانوسی (33-34 درصد) است، بهترین رشد را دارد. جریان آب باید برای از بین بردن ضایعات و تامین آب اکسیژن دار کافی باشد (تقریباً 8 ppm). حداکثر تراکم تا 20 کیلوگرم بر متر مکعب معمول است. ماهی آزاد اقیانوس اطلس تا 2 سال با برداشت ماهی از 2 کیلوگرم به بالا در دریاها رشد می کند. دریاها معمولاً حاوی یک نسل از ماهی هستند. تمرین خوب این است که قبل از معرفی نسل جدیدی از ماهی ها به مدت 6 هفته یا بیشتر از دریاها بیایید.

تامین خوراک

عمده خوراک ماهی قزل آلا توسط سه یا چهار شرکت بزرگ تولید می شود. پودر ماهی و روغن ماهی که عمدتاً از شیلات صنعتی عظیم در آمریکای جنوبی به دست می‌آیند، هنوز اساس رژیم غذایی ماهی قزل آلا را تشکیل می‌دهند، اگرچه افزایش فشار بر این منابع منجر به افزایش تحقیقات در مورد جایگزینی محصولات ماهی با منابع پروتئین گیاهی و روغن در اخیر شده است. بار. رژیم غذایی پرورش دهندگان ماهی قزل آلا حاوی سطوح بالایی از روغن ماهی است که به طور موثری توسط ماهی قزل آلا تبدیل می شود، اغلب با نسبت تبدیل غذایی نزدیک به 1:1. روش ها و تکنولوژی تغذیه نیز در سال های اخیر پیشرفت کرده است. بسیاری از مزارع دریایی از سیستم‌های کامپیوتری برای هدایت سیستم‌های تغذیه خودکار استفاده می‌کنند، با مکانیسم‌های بازخوردی برای تشخیص پایان تغذیه ماهی‌ها. این اجازه می دهد تا ماهی ها بدون تغذیه بیش از حد و در نتیجه هدر رفتن غذا سیر شوند. به منظور تولید ماهی با رنگ گوشت مورد نیاز بازار، رنگدانه های کاروتنوئیدی (با هزینه بالا برای کشاورز) در مرحله رشد آب دریا در چرخه تولید به جیره اضافه می شود.

تکنیک های برداشت

روش های برداشت متفاوت است، اما ماهی ها معمولاً تا 3 روز قبل از آن گرسنه می مانند. کل فرآیند با هدف به حداقل رساندن استرس و در نتیجه به حداکثر رساندن کیفیت گوشت انجام می شود نه با کیفیت شبیه به تن ماهی نجوشیده. ماهی ها در قلم ها با استفاده از سوه شلوغ می شوند توری های ep و یا از قلم نگهدارنده زنده پمپ می شوند و معمولاً با قایق چاه به کشتارگاه منتقل می شوند یا در کنار قلم ها ذبح می شوند.

جابجایی و پردازش

به عنوان مثال، در اسکاتلند، بیشتر ماهی ها مثل خاویار طلایی در ابتدا با استفاده از یک بیهوش کننده خودکار یا ضربه به سر، بیهوش می شوند. سپس با بریدن سریع قوس های آبشش خون ریزی انجام می شود و ماهی ها در آب یخ غوطه ور می شوند. دفع زباله های خون به منظور جلوگیری از انتقال بیماری به شدت کنترل می شود. سپس ماهی ها خارج می شوند، شسته و سرد می شوند. هنگامی که دمای گوشت تقریباً به 3 درجه سانتیگراد رسید، ماهی ها درجه بندی شده و روی یخ بسته بندی می شوند. در این مرحله، ماهی کامل را می توان برای فروش به صورت ماهی آزاد منجمد کامل یا به صورت ماهی آزاد روده تازه منجمد کرد. با این حال، بیشتر ماهی ها فیله می شوند و یا به عنوان فیله ماهی سالمون تازه فروخته می شوند یا برای دود کردن کنار گذاشته می شوند.

سیگار کشیدن ماهی قزل آلا بیش از 60 درصد از کل مصرف ماهی سالمون را تشکیل می دهد. روش‌های مختلفی برای کشیدن سیگار وجود دارد، اما برای خلاصه کردن این فرآیند، فیله‌ها را نمک زده و روی خرده‌های چوب دود می‌کنند. سپس این محصول با دست یا ماشین برش داده می شود، استخوان بندی می شود.

ماهی قزل آلا

بیماری ها و اقدامات کنترلی

مشکلات عمده بیماری که بر ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس تأثیر می گذارد با موقعیت جغرافیایی متفاوت است. برخی از موارد مهمتر در جدول زیر آمده است. در برخی موارد از آنتی بیوتیک ها و سایر داروها در درمان استفاده شده است اما گنجاندن آنها در این جدول به معنای توصیه FAO نیست.